2018 çok keyifli geçmedi, bir de bunların üstüne kasım ayında kalça ekleminde ve kemiğinde yaşadığım sakatlıktan dolayı 3 ay neredeyse hiç koşamadım. Ha bu zamanı elimden geldikçe spor salonunda yaptığım antrenmanlarla doldurmaya çalıştım.
2019 un başında turistik gezi ve koşan arkadaşların fotoğraflarını çekmek için gittiğim Adana da, aslında koşunun nasılda hayatımın içine girdiğini, her ne kadar sakatlığın bu işin bir parçası olduğunu bilsem de, koşmamanın nasıl can yaktığını gördüm... Bu acıyla, Ankara ya döner dönmez önce hafta da 1 sonrasında 2 ve 3 kez olmak üzere antrenmanlarıma koşu antrenmanlarını da ekledim. İnsan acı çektikçe vücudunu daha iyi tanıyor vallahi. Ağrı tam geçmediği için, koşu antrenmanlarında sadece jog veya uzun antrenmanlarımı yaptım. Tempo, interval gibi antrenmanları zaman zaman kürek ergometresinde zaman zaman da bisiklette icra ettim. Yılın ilk yarışı olan Efes Ultra sorunsuz geçti. Hatta çok keyif aldım. Bu yarış aslında 4 lü takım olarak gireceğimiz İznik Ultra nın uzun antrenmanı niyetine katıldığım bir yarıştı.
Neyse, Ankara ya dönüp, Efes in heyecanı ve keyfi ile nasılsa iyileştiğini düşündüğüm bacak, daha ilk antrenman da arıza vermeye başladı. Hooopp hacıı, yavaşş. İznik Ultraya 2 hafta kalmışken yaptığım 19km lik antrenmanın sonunda ki 1.5km lik yokuşu, resmen sürünerek çıktım. Moral yerlerde tabii. Takım arkadaşlarıma birşey söyleyip moral bozmak istemeden, koşu sayısını hafta da 1 e çekerek durumu idare ettim. Yarışta neler olacağı tabii ki koca bir bilinmez....
Takımımız "Paşalar" temeli kasım ayında atılmış olan bir takım. Kemal Karaman, Selahattin Ildirar ve Mehmet Zahir Kül den kuruldu. Yarış stratejisi falan ciddi ciddi çalışıldı :)
Yarışa 4 gün kala, Selahattin maalesef sakatlığı sebebiyle takımdan çıkmak zorunda kaldı. Yerine Alpay Güneralp dahil oldu. 4 gün içinde 40km koşacak adam bulmak bir hayli zor tabi. Adam çılgın çıktı :P
160k. 4 lü takım yarışı bu yıl ilk defa düzenlendi. Katılımcı takım sayısı 3. Kürsü yapabilecek miyiz baskısı yok. Cut off a takılmadan keyifli keyifli koşarız diyoruz. Kimse stres yapmamış. ,
YARIŞ
Cuma günü saat 11 civarı İznik e geldim. Hiç oyalanmadan yarış kitini aldım. Zorunlu malzeme kontrolünde boşalttığım çantamı, tekrar kontrol ederek hazırladım. Öğlen Kemal ve Selahattin de geldiler. Kitler-yemek- biraz uyku vs. yarış zamanı geldi çattı. Whatsapp grubundan yazıştığım, çoğunu ismen bilmeme rağmen gerçekte tanışmadığım Aydos Zirvedekiler gurubuyla tanıştım. Sağolsunlar starta kadar gelip büyük tezahürat eşliğinde, Anıttepe ruhundan Pelin le beraber yolcu ettiler :)
Yarışın toplam uzunluğu 162km., benim koşacağım kısım 36km. ydi. 19:00 da start verildi. Taktik olarak öncelikle ısınana kadar bacağımı dinlemeye karar verdim. Sonrasında iyi olursam hava kararana kadar tempo yapıp gidebileceğim kadar gidecektim. Surlardan çıktıktan sonra guruptan kopmalar başladı. Ortalama 5:45 civarı bir pace ile gidiyordum ve herhangi bir ağrı yoktu. Zemin korktuğum gibi çamur değildi. Tempomu arttırmaya başladım. İlk 11 km yi 1 saatin altında bir süre ile geçtim. Hava kararmaya başlamış ama hala fenere ihtiyaç duyulmayacak kadar aydınlıktı. 20.km 1saat52 dakika :) Artık gece olmuş lambaları yakmıştık, tabii ki hız düştü. Beni en çok zorlayan şey 3. boyut algısının kaybolmasından dolayı yolda ki çukurları kestirememek oldu. Bu yüzden de temkinli gidiyordum. Yarıştan önce takımdakilere tahmini bitiriş süremi 5.5-6 saat olarak söylemiştim. Ama yine de 25.km de ki 2. cp den telefon edeceğimi söyledim. Ki onlarda Kemal i bayrak değişim cp sine getireceklerdi. 2. cp den çıkıp haber verdikten sonra, iyice kararmış hava da parlayamayan işaretleri takip etmeye çalışarak yoluma devam ettim. Bazı yerlerde işaretler gerçekten çok yetersizdi, orada da rotayı indirdiğim saatim imdadıma yetişti. Neredeyse hiç kaybolmadım diyebilirim. Yarıştan önce Serkan la konuştuğumuzda bana abi Keramet i kim çıkacak demişti. Bende yarışın en zor kısmı Kemal de, o çıkacak demiştim. Serkan birşey söylemedi ama sanırım o an bana acımıştır :) Evet Keramet bir anda karşımda belirdi. Hafif inişli çıkışlı, zaman zaman çamurlu bir zeminde koşarken, bir anda dolunayın altında parlayan, ak sakallı dedenin tepesinde durup GEL dediği gibi çıktı Keramet. Neden arkadaş neden... Katır ın bile çıkamayacağı bir yol neden yapılır.. Neyse tabi bütün fiziksel ve mental gücümü toplayarak başladım tırmanmaya. Allahım bitmeyen yokuş yapmışlar. 4 kez durup dinlenip çıkabildim yokuşu.. Sonrası malum, tamamdır yarış bitmiştir, bundan sonra az bir çıkış ve sonrası iniş..Cumartesi günü yarışanların yaşadıklarının aksine benim yarışımda hiç yağış olmadı. Ama bir ara rüzgarında etkisiyle bayağı soğuk oldu. Neyse çıkışlar bitmiş, inişler kalmıştı. Birazcık tempoyu arttırabilirim derken, ne mümkün, zemin o kadar kötüydü ki, düşüp yuvarlanmamak için inişte de istediğim tempoyu yapamadım. Neyse sonuçta tahminlerimden 1.5 saat önce gelip 4 saatin biraz altında bir zaman da bayrağı Kemal e teslim ettim. Genelde 20. takım sıralamasında 3. idik. ( 1. ile 18 dakika 2. ile 12 dakika )
Kemal hazırlanmış bekliyordu, bayrağı ve yedek kafa fenerini alıp ok gibi fırladı. Kendisi rapor yazar mı bilemem ama yazarsa efsane olur :) Parkurun en ağır yerlerini ve yanılmıyorsam en fazla çıkış olan yerini koştu. Bu arada biz de canlı takipten Kemal i takip ediyorduk. Bizim önümüzde ki takımın koşucusu kaybolmuş ve biz 2. sıraya çıkmıştık. Kemal in de tahmin ettiğinden önce yarışı bitireceğini anlayınca 3. koşucu Alpay ı uyandırıp cp ye geldik. Alpay ın hazırlıklarını da yaptık. Kemal bayrağı Alpay'a teslim ettiğinde 1. ile olan fark 61 dakikaydı. Kafaya yemenin vermiş olduğu rahatlıkla beraber İznik e dönüp dinlenmeye karar verdik. Ara ara da canlı takip e bakıp Alpay ı izliyorduk. Alpay günün ağırması ile beraber uçmaya başlamıştı. Zahir e bayrağı devrederken fark 39 dakika... Neler oluyor falan derken, herkes sürekli canlı takip sayfasını güncelleyerek Zahir in farkı nasıl erittiğine bakıyordu...Zahir in ilk cp sinde fark 30 dakikaya düştü. Hop oturup hop kalkıyor, Zahir e sürekli telefonda farkı söylüyorduk. Derbentte fark 10 dakikaya düştü, adam uçuyor yahu. Son cp çamdibinde fark 3 dakikaya düştü. Hepimiz hazırlanmış Zahir i bekliyorduk. Yarışın son km sini beraber koşmamız lazımdı. Bir taraftan da inşallah iş son km ye kalmaz diye dua ediyordum :) Adamların hepsi benden hızlıydı. 19 saat 21 dakika süren yarışı maalesef 3 dakika farkla 2. bitirdik..
Organizasyon genel olarak çok başarılıydı. Eleştirebileceğim noktalar, sadece, işaretlemelerin yetersizliği, takım üyelerinin değişim noktalarına ulaşımlarının kendileri tarafından sağlanması. (Bunun bilgisi bizlere verilmişti. Sağolsun Selahattin bizi yalnız bırakmayarak bu konu da inanılmaz yardımcı oldu) Bunlar haricinde cp lerde ki gönüllüler, ikramlar herşey gayet güzeldi. Jandarma nın koşucuları sayması ve yarışı takip etmesi, işin ne kadar ciddiye alındığını gösteriyor. Emeği geçen herkese teşekkürler.
Eşsiz bir haftasonu geçirmemi sağlayan takımım "Paşalar" a, mesajlarıyla yarış esnasında destek veren ve ertesi gün parkura çıkıp değişik mesafelerde yarışlar koşan Aydos Zirvedekiler ekibine, her ne kadar Türkiye nin farklı yerlerine dağılmış olsakta ( iki tane de Almanya var ), benim için özel bir yeri olan Anıttepe Ruhu ekibine, yoğun çalışma temposundan fırsat kalan tek dinlenme gününde, kocası kürsü yaptığı için ( tarih bunu her zaman yazmaz :) )Ankara dan kalkıp İznik e gelen eşime teşekkür ederim.
